نتایج آزمون تاریخ یک دبیرستان شهید اژه ای                

جهت مشاهده کلید سوالات به ادامه مطلب مراجعه کنید.

مهران امینی 10

مهدی بهلوان نژاد -

سهیل زمانی -

مهدی شیخ صنعان 15

حسین صفیان 6

مجید صمدی 8

نوید طباطبایی نیا 15

حسن فصیحی 13

حمیدرضا محمدی -

رسول نصری 13

 

هفته دفاع مقدس است و همه وبلاگ ها پر است از عکس ها و خاطرات شهدا

اصلا میل نوشتن مطلبی با این موضوع را نداشتم تا اینکه بعد از وبگردی کلا اعصابم به هم خورد و این را نوشتم.

شاید بعد از خواندن این مطلب همه مرا محکوم کنند و به من دشنام بدهند ولی باز روی حرفم پافشاری می کنم و تا آخرش هستم.

مخاطب این حرفم فقط خودم و بسیجی ها و کسانی که سودای سربازی ولی فقیه را دارند می باشد و به بیرون از این وادی کاری ندارم و اصلا به آنها ایرادی نمی بینم.

پس خوب بخوانید و آخرش جوابم را بدهید.

اگر جوابتان را بعد از خواندن این مطلب نگویید لطفا بعد از این دیگر به این وبلاگ نیایید پس خوب گوش دهید.

می دانیم که طبق قول الهی شهدا زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی می خورند...

می دانیم که شهدا همچون ستاره ای در شب راه انقلاب ما را نشان می دهند....

می دانیم که هر شاعری به هر نیتی برای شهدا شعری سروده است...

هر جا بودجه اضافی داشته باشیم یادواره و کنگره ای برای شهدا می گیریم و به خانواده شهدا نشان ملی اعطا می کنیم...

این شعر سرودن ها و یادواره گرفتن دیدار خانواده شهدا رفتن همگی درست و بجاست ولی برای این سوال ها چه جوابی داریم:

برای ترویج فرهنگ شهادت چه کار کرده ایم؟؟؟

برای شناخت انگیزه آن رهبر سیزده ساله چکار کرده ایم؟؟؟

در شهر ما از شهید فهمیده فقط یک میدان در ذهن هاست آن هم نه میدان شهید فهمیده بلکه میدان فهمیده!!!

چرا باید در تهران شهید همت فقط با بزرگراه شناخته می شود و شهید چمران با اتوبان و شهید سید خندان با پل؟؟؟

اصلا می دانیم شهید به چه کسی می گویند؟؟؟

اگر می دانستیم مقام و جایگاه شهدا را برای خودمان نردبان نمی کردیم و با آن بالا نمی رفتیم!!!

اگر می دانستیم از شهدا و جانبازان عزیز فقط در تبلیغات انتخابات یاد نمی کردیم!!!

اگر می دانستیم برنامه ها و مستند های دفاع مقدس نیمه شب ها پخش نمی شد آن هم فقط برای پر شدن برنامه تلویزیون!!!

اگر می دانستیم کسانی مثل ده نمکی به خودشان اجازه نمی دادند سینمای دفاع مقدس به دلقک بازی و لودگی بکشانند!!!

اگر می دانستیم اطراف مان را خواص بی بصیرت نمی گرفت!!!

اگر می دانستیم ندای این عمار آن هم با سوز و گداز خاصی از سوی رهبر امت بیرون نمی آمد!!!

(جالب آنجاست که بعد از آن ندای رهبری همگی رفتیم سراغ وبلاگهایی با عنوان این عمار و عماریون و.... آن هم با محتوای بی مورد و وقت تلف کن)

اگر می دانستیم زنده نگه داشتن یاد شهدا به چند عکس و کلیپ در وبلاگ هایمان خلاصه نمی شد!!!

با تو هستم ای بسیجی:

تا به حال چندتا از وصیت نامه شهدا را خوانده ای؟؟؟؟

یکی با کنایه می گفت این روزها پرچم قرمز کم رنگ تر شده

به او گفتم کم رنگ نشده بلکه گرد و غبار فراموشی گرفته است....

الکی پیام شهدا شرمنده ایم نگذارید که این را هم لقلقه زبان مان کرده ایم، فقط بگویید:

بعد از شهدا چه کرده ایم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

************

پی نوشت1: دوستان در حین نوشتن این پست حالم خیلی خراب بوده و شاید تندروی کرده باشم ولی فقط خواستم تلنگری به خودمان بزنم لذا حلال مان کنید

پی نوشت2:

پی نوشت3:

این روزها حضرت مسلم بن عقیل کم کم تنها می شود

چشمش را به راه کوفه می دوزد و التماس می کند که یا حسین به کوفه نیا

اینجا مردمانش بی وفایند

اگر هم می آیی لااقل زینب را با خودت نیاور

40 روز تا محرم

همانطور که می دانید و یا احیانا اگر نمی دانید در جهان امروزه سه نوع روش حکومتی برای اجرای سیاست های مختلف در کشورها وجود دارد.

الف-حکومت دینی که تنهاترین مصداق آن در جهان جمهوری اسلامی ایران است.

ب-حکومت دینی لائیک که به نظر حقیر مسخره ترین نوع حکومت می باشد که البته قسمت دینی اش اسلام امریکایی است.

مهمترین مصداق آن در دنیای امروز کشور ترکیه است که حزب حاکم فعلی در آن به اصطلاح اسلام گرا است در حالی که در مطالب گذشته به نوع اسلام(!!) در ترکیه اشاره شد.

ج-حکومت لائیک و سکولار که در این گونه حکومت ها در روابط و قانونگذاری هایشان دین هیچ گونه نقشی ندارد و این گونه کشورها دین را یک مقوله ی شخصی می دانند.

اکثر کشورهای جهان دارای این نوع حاکمیت اند و مبدا و منشا آن امریکا و اروپاست.

با توجه به عدم فرصت کافی و همت (!!) لازم این حقیر جهت تبیین هر سه نوع حکومت و رد کردن موارد " ب " و " ج " لذا در این مجال صرفا روی سخنم با کسانی است که  بعد ازگذشت 35 سال از انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت دینی، دانسته یا ندانسته اظهاراتی می کنند مبنی بر اینکه دین هیچ گونه برنامه ای برای مسائل سیاسی و اجتماعی ندارد و فقط برای امور فردی تعریف شده است.

در این متن هدف این است که با خواندن چندین مصداق قرآنی(این کتاب آسمانی که از هرگونه کژی و انحراف و تحریف مصونیت دارد)عزیزان را به وجود صدها آیه سیاسی در قرآن راهنمایی کنیم و اگر کسانی فرصت خواندن این کتاب آسمانی را ندارند، از خواندن این چند آیه محروم نشوند.

امید است پاسخی به افراد سکولاری باشد که می گویند: دین مربوط به مسائل شخصی، عبادی و معنوی است.

پاسخی به کسانی که می گویند: دین از سیاست جداست.

پاسخی باشد به مقدس نماهایی که خود را به عبادات شخصی دلخوش کرده اند.

(البته ناگفته نماند که در نگارش این مطلب ازبیانات و رهنمودهای حضرت حجت الاسلام والمسلمین قرائتی هم استفاده شده است و از ایشان هم کمال تشکر را داریم.)

برای تبیین این موضع که دین از سیاست جدا نیست به چندین آیه از صدها آیه سیاسی قرآن اشاره می کنیم:

ا)کاندید شدن حضرت یوسف برای خزانه داری مصر:

«قالَ اجْعَلْنی‏ عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّی حَفیظٌ عَلیمٌ» (یوسف، 55)

۲)درخواست مردم از ذوالقرنین برای تامین امنیت:

«قالُوا یا ذَا الْقَرْنَینِ إِنَّ یأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجاً عَلى‏ أَنْ تَجْعَلَ بَینَنا وَ بَینَهُمْ سَدًّا» (کهف، 94)

۳)تلاش انبیاء برای تامین مسکن مردم:

«وَ أَوْحَینا إِلى‏ مُوسى‏ وَ أَخیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُیوتاً وَ اجْعَلُوا بُیوتَكُمْ قِبْلَةً» (یونس،87)

۴)درخواست مردم از انبیاء برای تعیین فرمانده نظامی:

«إِذْ قالُوا لِنَبِی لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِكاً نُقاتِلْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ» (بقره، 246)

۵)نفی طاغوت مقدمه ی ایمان است.تا زمانی که هر چیز غیر الهی را زیر پا نگذاریم به ایمان نمی‌رسیم. (این مورد شامل حکوت غیر الهی هم می شود)

«فَمَنْ یكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یؤْمِنْ بِاللَّهِ» (بقره، 256)

البته در قرآن کلمات «لا تُطِعِ» (احزاب،1)، «لا تُطیعُوا»( شعراء، 151)، «لا تَتَّبِع» (مائده، 49)‏ و «لا تَتَّبِعُوا» (بقره،168) هم فرمان عدم پیروی از طاغوت‌هاست.

۶)اولین ماموریت حضرت موسی مبارزه با فرعون بود:

 «اذْهَبْ إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى»‏ (طه،24)

۷)عدالت واقعی در سایه پیروی از انبیا و قانون آسمانی است:

«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمیزانَ لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید، 25)

۸)در سیاست دینی، هدف از بدست آوردن قدرت، برداشتن غل و زنجیرهایی است که آداب و رسوم غلط به گردن مردم انداخته است:

«وَ یضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتی‏ كانَتْ عَلَیهِمْ» (اعراف، 157)

۹)در سیاست قرآن، دفاع از مستضعفین واجب و ترک آن مورد توبیخ قرار گرفته است:

«وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ» (نساء، 75)

۱۰)کشته و تبعید شدن انبیای الیه و یارانشان هم مصداق دیگری بر سیاسی بودن حرکت های دینی است.

«وَ یقْتُلُونَ النَّبِیینَ بِغَیرِ الْحَقِّ» (بقره،61)

علاوه بر این ها حکومت های سیاسی برخی از پیامبران از جمله حضرت سلیمان(علیه السلام)، حضرت یوسف(علیه السلام) و حضرت رسول خاتم(صلی الله علیه و اله وسلم) گواه بر این موضوع می باشد.

ضمنا فراموش نشود که مهمترین نامه حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه هم یک نامه سیاسی است.